زیباترین صحنههای «حضور» در خمین رقم خورد
تاریخ انتشار: ۲۲ بهمن ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۷۲۷۶۹۳
به گزارش خبرگزاری فارس از خمین، امروز همزمان با سراسر کشور مردم همیشه در صحنه شهر خمین با حضور گسترده در راهپیمایی 22 بهمن بار دیگر ثابت کردند این انقلاب همچون بهمن 57 مملو از عاشقان و دوستدارانی است که تا پای جان پای آرمانهای انقلاب و امامشان ایستادهاند.
اینجا در خیابانهای خمین باز هم میتوان همچون بهمن 57 یکی از زیباترین صحنههای «حضور» را به تماشا نشست.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
مرد و زن، پیر و جوان، بزرگ و کوچک از ساعات ابتدایی امروز به مسیرهای راهپیمایی لبیک گفتند تا نمایشی چندین ساعته از عشق خود به نظام مقدس جمهوری اسلامی را به نمایش بگذارند.
اینجا شهر بزرگمردان و شیرزنانی است که بنیانگذار جمهوری اسلامی را در دامن خود پرورش دادند تا با تکیه بر مرید و مراد خود رژیم 2500 ساله شاهنشاهی را سرنگون کرده، و ایران اسلامی را به الگوی سایر آزادیخواهان جهان تبدیل کنند.
امروز میراثداران عزت و استقلال انقلاب چهل و پنج ساله ایران هم، دوشادوش غیور مردان و زنان سالخورده و میانسال به صحنه آمدهاند تا بگویند آنها هم پاسدار خون شهدا و مدافع آرمانهای این آب و خاکند.
مردم همیشه در صحنه دیار امام با سردادن شعارهایی مانند «پاینده ملت، پاینده ایران؛ راه ولایت، راه شهیدان»،
«ما ملت شهادتیم، فدایی ولایتیم»، «ما ملت شهادتیم، ایرانی با غیرتیم»، «ملت با عزم و اراده ما،در هم شکسته قدرت آمریکا»، «نصر من الله و فتح قریب، مرگ بر آمریکای مردم فریب»، «ما ذوالفقار حیدریم، فدائیان رهبریم»،
«مقاومت، غیرت ایرانی است، حماسهی خون سلیمانی است»، «ملت ما بیدار است، از آمریکا بیزار است»، «راه رهایی بشر جز این نیست ، محو رژیم غاصب صهیونیست»، «کودک کش صهیونیست، نابودی تو قطعی ست»، «درود بر اهل یمن، مجاهدان خط شکن»،« انصارالله،انصارالله، ماشاالله» یاد شهیدان نظام و انقلاب اسلامی را زنده نگه داشتند و نشان دادند که همیشه در صحنه حضور دارند.
ملت ایران بیدار است
امام جمعه خمین در حاشیه این راهپیمایی به خبرنگار فارس در اراک اظهار کرد: دشمنان انقلاب از همان نخستین روزهای انقلاب علیه این انقلاب توطئه کردند تا به خیال خام خود مردم را از انقلاب و انقلاب را از مردم بگیرند، اما امروز مردم نشان دادند تحت هیچ شرایطی دست از انقلاب نمیکشند.
حجتالاسلام سید قاسم میرصادقی افزود: امروز مردم بیدار خمین خواب ابرقدرتهای شرق و غرب را در هم شکستند و بار دیگر نشان دادند که پرچم این انقلاب تا همیشه بر قله اقتدار برافراشته میماند.
هرچه داریم از شهدای انقلاب است
یکی از شهروندان خمینی نیز گفت: امروز نیز همچون سالهای گذشته حضور مردم همه پیشبینیهای دشمنان قسمخورده انقلاب را نقش بر آب کرد.
اشرفی افزود: مردم آمدهاند تا بگویند هرچه از مردم ایران بیشتر شهید کنند، مردم بیشتر از قبل به انقلاب خود پایبند میمانند.
امنیتمان را مدیون انقلابیم
یکی از شرکت کنندگان در راهپیمایی نیز درحالی که تصویر شهدای غزه را در دست داشت، گفت: ملت ایران با حضور خود در صحنه چشم بدخواهان این سرزمین را کور خواهند کرد.
وی بیان کرد: ما امروز در امنیت هستیم، و این امنیت مدیون جانهایی است که برای این انقلاب خون را بر زمین ریختند.
پایان پیام
منبع: فارس
کلیدواژه: راهپيمايي 22 بهمن شهر خمين امام راحل
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۷۲۷۶۹۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
رازهای نقاشی مرگ سقراط
افلاطون در رساله فایدون واپسین لحظات زندگی سقراط فیلسوف بزرگ یونان باستان را چنین روایت میکند: پس از خطابه دفاعیه علیه محکمهای که خواستار مجازات مرگ برای او شده بود به شاگردانش میگوید: نگران من نباشید، شما فقط جسم منرا در خاک خواهید گذاشت. سپس در میان اشک و غوغای یاران و حتی اندوه زندانبان جام شوکران را از شاگردش کریتو گرفته و مینوشد. مایع زهرآگین بهسرعت بدنش را سست کرده، چشمانش بیحرکت مانده و او مرگ را پذیرا میشود، تا درسی برای زندگی دیگران باشد.
به گزارش ایرنا، پرسشهای سیاسی و فلسفی سقراط شهروندان آتن را به تردید در حقیقت خدایان پانتئون و اصالت ارزشها در اخلاق یونانیان فرامیخواند. او بخاطر این پنداشتها به ناباوری نسبت به خدایان و فاسد کردن جوانان متهم شد که مجازاتش مرگ بود؛ مطابق رسم زمانه با نوشیدن جامزهر. سقراط بیمناقشه حکم قضات را پذیرفت و حتی شاگردانی را که وی را به نوشتن تقاضای عفو و یا فرار از آتن تشویق میکردند، بهشدت سرزنش کرد. صحنه واپسین دم حیات او تا لحظه نوشیدن جام شوکران، بارها توسط هنرمندان مختلف به تصویر کشیده شده که یادمانیترین آنها اثر چشمگیر نقاش نئوکلاسیک فرانسوی ژاک لوئی داوید است باعنوان مرگ سقراط (La Mort de Socrate) که حالا در موزه متروپلیتن نیویورک نگهداری میشود.
داوید این نقاشی ۱۳۰ در ۱۹۶ سانتیمتری را بدون التزام دقیق به روایت افلاطون و برمبنای نگاهی ستایشآمیز به سقراط برای پذیرش شجاعانه مرگ خلق کرد تا تصویری حماسی از عزت و کرامت باشد. در مرکز صحنه سقراط با ردای سفید و در هیبتی قهرمانانه روی تخت نشسته با قامتی استوار دست راستش را برای گرفتن جام سرخ شوکران دراز کرده است. او با دست چپ به بالا اشاره میکند؛ به آسمان و جهان پس از مرگ. بدینسان در آخرین دقایق عمر نیز از موعظه و خطابه باز نمیایستد؛ ترجیح میدهد بمیرد، اما از باورها و تعالیم خود دست نکشد. این آخرین درس اوست برای شاگردانی که پیرامون وی در اندوه و اضطراب بسر میبرند.
افلاطون، شاخصترین آنها، غمزده و سر در گریبان، جلوی تخت نشسته و پشتبه صحنه وقوع تراژدی را انتظار میکشد. مرد جوانی که فنجان شوکران را بسوی سقراط گرفته، از شدت تأثر روی برگردانده تا شاهد نوشیدن زهر توسط فیلسوف نباشد. مرد دیگری دست روی زانوی او گذاشته تا شاید وی را از اینکار منصرف سازد. دیگرانی که تاب دیدن صحنه را ندارند، در عمق دالانی درحال دور شدن هستند. مضمون اصلی صحنهپردازی، تمجید از رویکرد فیلسوف به مرگ است و ابراز همبستگی با او که مرگ را نه پایان هستی، بلکه سویه دیگری از زندگی میپندارد.
ژاک لوئی داوید نقاش برتر زمانه خویش بود و در آثار تماشاییاش روایتهای تاریخی را با فلسفه روشنگری در میآمیخت تا متفکرانهترین نمونههای نقاشی آکادمیک را پدید آورد. زبان تصویری او فاخر متناسب با علائق طبقه اشراف فرانسه بود، لیکن برای قاطبه مردم نیز قابل فهم و عمیقاً الهامبخش بود. شاگردان وی، بعدها از سبک کلاسیک و روایتهای سخت و محکم آن فاصله گرفته به سوی امواج پرشور هنر رمانتیک رفتند. آثار او طلایهدار تمدن مدرن بودند، آکنده از بشارتهای اخلاقی و روح انقلابی. در فرانسه او نقاش محبوب سه رژیم پیاپی بود؛ ابتدا در دربار لوئی شانزدهم سپس در عصر انقلاب و نهایتاً در دوره امپراطوری ناپلئون بناپارت. هر سه رژیم از آثار تاثیرگزار وی برای تبلیغ مشروعیت و اقتدار خویش بهره میگرفتند، اما در نهایت به اتهام خیانت به زندان انداخته شد.
نقاشی مرگ سقراط دو سال قبل از انقلاب کبیر فرانسه خلق شد و القاگر حس مقاومت در برابر بیعدالتی، پیامآور روشنگری و فداکاری قهرمانانه بود. داوید در روند انقلاب فعالانه شرکت داشت و تصاویری از نمادهای شجاعت و ایثار خلق کرد. او سالهای پایانی عمرش را در بیماری و تبعید گذراند. وساطتها برای بازگشت او به فرانسه بهثمر ننشست تا اینکه در ۱۸۲۵ در بروکسل از دنیا رفت. در ۲۰۰مین سالگرد انقلاب (۱۹۸۹) دولت فرانسه تلاش کرد بقایای داوید را به کشورش بازگرداند، اما دولت بلژیک با این استدلال که قبر او بنایی تاریخی است، از اینکار امتناع ورزید.